In Candidasa heeft Mr. Saab de plek van Gus ingenomen. Zijn echte naam kennen we niet. Deze naam staat op zijn visitekaartje en vinden we leuk genoeg. Mr. Saab heeft ons de afgelopen dagen de omgeving laten zien.

Zo zijn we naar Tenganan geweest, een dorpje waar men heel strict conform de oude hindoe tradities leeft. Bij aankomst kregen we een gids toegewezen die ons heel zalvend en rustig over zijn dorp vertelde. Of het echt zo is weet ik niet, maar je durfde je stem niet te verheffen zo’n zen sfeer hing in het dorp. Er groeien katoen bomen waarbij je de katoendraadjes zo uit de opengeklapte bladeren trekt. Het weven met katoen en zijde is dan ook een ambacht die hier veel wordt uitgeoefend. Heel kunstig om te zien met name de kleuring van de draden en de motieven in de stoffen. We hebben wat katoenzaadjes meegenomen. Eens kijken of in Breda de katoenbomen ook uit de grond schieten. Verder verdient men geld met het tekenen van verhalen op palmbladen. Heel miniscule, prachtige tekeningen die goede ogen en veel concentratie vragen. De kids hebben het ook mogen proberen en zo een leuke souvenir voor thuis gemaakt. Wat toch het meest interessant blijft zijn de verhalen over de tradities en leefregels. Waarschijnlijk omdat dit zover van je eigen leefwereld af staat. Zo mogen de inwoners van dit dorp bijvoorbeeld alleen met elkaar trouwen. Wie zich hier niet aan houdt moet het dorp verlaten. Of dat genetisch slim is kun je je afvragen. Ook verandert het dorpsplein 1x per jaar in een arena waar alle mannen elkaar te lijf gaan met wapens van ananasbladeren. Een religieus gevecht met flink wat verwondingen. Hier kun je als toerist ook naar kijken, maar of dat nu zo leuk is… Ondanks de religie en de zensfeer draait toch veel om het toerisme en is dit dorp zeker niet onbemiddeld. Achter de poorten stonden prima woningen met de schotelantennes op het dak. En toen we geen palmblad of geweven doek kochten was de gids ineens een stuk minder spraakzaam. Blijft toch steeds een lastig verhaal.

Verder hebben we het waterpaleis in Tirtagangga bezocht. Ooit eigendom van de vorst van deze regio en nu een toeristische trekpleister. Terecht. Wat ik echt super vond was het bezoek aan een traditionele markt waar geen toerist te bekennen was. Mr. Saab leidde ons rond door de wir war van smalle steegjes op de twee verdiepingen tellende overdekte markt. Je had een groenten wijk, de viswijk, kruiden, servies, vlees en wat al niet meer. Vers gevangen vis, vissenkoppen.. De markt start om 3 uur ‘s nachts en eindigt om 13.00 uur. Een drukte van belang en je kwam oren en ogen te kort! Op de neus kon je af en toe beter een wasknijper zetten. Verder heeft Max gedoken met 2 haaien als metgezel. We hebben het balinese dansen bewonderd en de avonden doorgebracht aan onze ‘stamtafel’ bij Vincent’s. Een resto met Nederlandse eigenaar en Willeke Alberti en Sandra Reemer aan de muur. Ondanks dat, een super tuin met prima eten dat dicht in de buurt komt van de traditionele keuken.